Μικρό έως και μεσαίο εμπορικό σκάφος, το οποίο το συναντάμε συχνότερα στα ανατολικά κυρίως παράλια του Αγαίου. Αποτελούσε τη ραχοκοκκαλιά του εμπορίου της εποχής και συγκερκιμένα ανάμεσα στα νησιά Μυτιλλήνη, Σάμο, Χίο, αλλά και Κωνσταντινούπολη, Αϊβαλή Σμύρνη κλπ.
Το μοντέλο που παρουσιάζεται, έχει βασιστεί στις φωτογραφίες του Φελίξ Σαρτιό (Felix Sartiaux), στη Φώκαια τον Ιούνιο του 1914, κατά τον πρώτο διωγμό των Ελλήνων.
Το μοντέλο αποτελεί ομοίωμα σκάφους από την ναυπηγική παράδοση της Μυτιλήνης και κατατάσσεται στην κατηγορία «Τσερνίκι» (οξύπρυμνο). Το σκάφος κατασκευάζονταν σε διάφορες διαστάσεις- εχρησιμοποιείτο σε κάθε είδους θαλασσινή δραστηριότητα (εμπόριο-αλιεία) κι έφερε ιστιοφορία Λατινιού-μισολάτινου και σακκολέβας.
Το μοντέλο αποτελεί ομοίωμα σκάφους που αν κι εύκολα κατατάσσεται στην κατηγορία «Τσερνίκι» (οξύπρυμνο) θεωρώ πως γοητεύει με τον ξεχωριστό του χαρακτήρα.
.jpg)
Μοντέλο παραδοσιακού Τσερνικού με ιστιοφορία Πέννα.
Tο Τσερνίκι ήταν ένα οξύπρυμνο σκάφος με ένα ευθύ κεκλιμένο πλωριό ποδόσταμο.Το όνομά του πιθανόν προέρχεται από το Τουρκικό πλοίο "Tsikirne", ή από ένα πλοίο που χρησιμοποιήθηκε στο Δούναβη και ονομαζόταν "Černík" ή "Cirnik".
Ομοίωμα παραδοσιακού Τσερνικού από τη Μύκονο, με ιστιοφορία "Σακολέβα".
Το μοντέλο αναπαριστά ένα Τσερνίκι Μυκόνου, με κύριο χαρακτηριστικό την υπερυψωμένη πρύμνη. Για την κατασκευή του μοντέλου έχει χρησιμοποιηθεί ξυλεία οξυάς - abura και είναι κατασκευασμένο από το «μηδέν» (scratch built εκτός από μακαράδες).
Αντίγραφο του παραδοσιακού τσερνικιού «Θεόφιλος» με ιστιοφορία σακολέβα. Οι φωτογραφίες προέρχονται από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Ιούλιο του 2008.
Ομοίωμα παραδοσιακού Τσερνικού με ιστιοφορία «Σακολέβα». Κατασκευασμένο από ξύλο οξιάς, εξολοκλήρου στο χέρι (from scratch) καθώς και όλα τα εξαρτήματά του (καβίλιες, μακαράδες, άγκυρα). Χρόνος κατασκευής 268 ώρες.
Αντίγραφο ιστιοφόρου τσερνικιού με ιστιοφορία Μπρατσέρα.
Αντίγραφο τσερνικιού. Το μοντέλο συμμετείχε στην έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε από το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας, στο πλαίσιο της ναυτικής εβδομάδας το έτος 2006.
Διότι στο «ναυτότοπο» δεν περιοριζόμαστε αποκλειστικά και μόνο στον ξυλοναυπηγικό μοντελισμό, αλλά επεκτεινόμαστε και σε θέματα που αφορούν ευρύτερα στην ξυλοναυπηγική μας ιστορία και παράδοση, αυτό το πολύ μεγάλο κεφάλαιο του θαλασσινού μας πολιτισμού. Ζούμε σε έναν τόπο όπου η θαλασσα αποτέλεσε και αποτελεί βασικό συστατικό της επιβίωσής μας. Για αυτό και στο naftotopos, μέσα από την τέχνη του μοντελισμού, αλλά και με τη δύναμη που αντλούμε από το ενδιαφέρον σας όλα αυτά τα χρόνια, υπηρετούμε και προβάλλουμε αυτή την κληρονομιά υπεύθυνα, τεκμηριωμένα και με το καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η σύνδεση του ναυτομοντελισμού με τη διατήρηση της ξυλοναυπηγικής μας παράδοσης. Μία συλλογική προσπάθεια, με στόχο την προβολή αυτού του μεγάλου κεφαλαίου του θαλασσινού πολιτισμού μας, μέσα από το διαδίκτυο.
